اصطلاح سیستم Reactive(واکنشگرا) ابتدا در Reactive Manifesto(مانیفست واکنشگرا) مطرح شد. و سپس مورد استقبال و پذیرش فراوان برای توسعه ی سیستم‌های نرم افزاری که دارای حجم تراکنش بالایی بودند، شد. سیستم‌های که در آنها پاسخگویی به موقع و مناسب سیستم در شرایط مختلف به درخواست‌های کابران مهم و حیاتی بود. در مانیفست اشاره شده که یک سیستم Reactive سیستمی است که ضمن اینکه دارای ویژگیهایی از جمله:
- Responsiveness
- Elasticity
- Resilience
می باشد، کامپوننت‌های مختلف سیستم با ارسال و دریافت Message و واکنش مناسب نسبت به آن Message با یکدیگر صحبت می‌کنند. روشی که منجر به توسعه و گسترش راحت‌تر سیستم خواهد شد.
Actor Model مدلی جهت توسعه نرم افزار است که با تمرکز بر جنبه Concurrency(همزمانی) در دهه ۷۰ میلادی توسط Carl Hewitt(کارل هویت) معرفی شد. طی سال‌های اخیر با محبوبیت سیستم‌های Reactive، این مدل نیز به عنوان یک روش مناسب و عالی برای پیاده سازی این سیستم‌های بیشتر و بیشتر مورد توجه قرار گرفته شده است.
رویکرد DDD در توسعه سیستم به عنوان یک روش کارا جهت غلبه بر پیچیدگی موجود در توسعه نرم‌افزار می باشد. این رویکرد به عنوان رویکرد پیش فرض در توسعه سیستم‌های پیچیده بسیار مورد توجه قرار گرفته شده است.
در این وبینار ضمن بررسی و معرفی سیستم‌های Reactive، ضرورتها و مزایا و معایب این سیستم‌ها و همچنین Actor Model و جنبه‌های مختلف آن، نشان خواهیم چگونه می‌توان از این روش و رویکرد در فضای راه حل در رویکرد DDD استفاده کنیم و از آن بهره ببریم.
